Termin łaciński ministrare oznacza „służyć, pomagać”.
Termin łaciński ministrare oznacza „służyć, pomagać”. Służymy Bogu, kiedy przyczyniamy się do tego, aby liturgia była piękna. Słowo ministrant wskazuje szczególnie na służbę we Mszy św. Ministrant jest pomocnikiem przy sprawowaniu Mszy św. i podczas innych nabożeństw liturgicznych. Od kiedy istnieją ministranci? Odpowiedź na to pytanie jest właściwie bardzo prosta: od kiedy w ogóle istnieje nabożeństwo. W narodzie izraelskim było jedno pokolenie wybrane do służby w świątyni -pokolenie Lewiego. W powstającym Kościele apostołowie potrzebowali kogoś do posługiwania wiernych. Wybrali więc siedmiu pomocników i nazwali ich diakonami, to znaczy sługami. Gdy wspólnoty chrześcijańskie stawały się coraz większe, wszystko co było do wykonania, dzielono w formie różnych zadań pomiędzy członków danej wspólnoty.
Nasza służba polega na tym, aby przybliżyć ludziom ważność służenia. Możemy być bliżej Chrystusa, służyć Jemu i nosić określone przedmioty, przygotowywać dary ofiarne , dzwonić dzwonkami i co najważniejsze czytać Słowo Chrystusowe. Dla nas bycie w LSO jest bardzo wielką radością, bo przez swoją służbę ukazujemy, że każde nabożeństwo jest nie tylko sprawą kapłana lecz sprawą całej parafii i wszystkich wiernych. Spotkania ministrantów w każdą środę o godz. 17.30.
Lektorzy
Lektor jest ustanowiony do wykonywania czytań Pisma Świętego z wyjątkiem Ewangelii. Może on podawać intencje modlitwy powszechnej, a gdy nie ma psałterzysty, może też wykonywać psalm między czytaniami.
Lektor ma własną funkcję w czasie sprawowania Eucharystii i powinien ją spełniać osobiście, choćby byli obecni duchowni. Do funkcji lektora można wybierać nie tylko tych, którzy posiadają odpowiednie możliwości głosowe i dykcyjne, odwagę i swobodę występowania przed większą zbiorowością, ale przede wszystkim tych, którzy:
– prowadzą właściwy styl chrześcijańskiego życia,
– prowadzą odpowiednie życie sakramentalne,
– są zaangażowani w sprawy Kościoła i rodziny.
Strój lektora przypomina mu o jego powołaniu i naśladowaniu, pod względem myślenia i działania, samego Chrystusa. Podstawowym strojem lektora jest alba lub inny, wyróżniający strój, zgodnie ze zwyczajem miejscowym. Przez strój lektor wyróżnia się spośród pozostałych ministrantów przy ołtarzu. Strój ma przypominać o godności Dziecka Bożego, zachęcać do naśladowania innych.
Lektor, poza wymienionymi, może spełniać z powodu swojej formacji i wiedzy, różnorakie funkcje w zgromadzeniach liturgicznych. Wszystko uzależnione jest od potrzeb duszpasterskich według zwyczajów miejscowych. Lektorzy mogą kierować porządkiem procesji, zbierać ofiary, wypełniać zadania kościelnego, pouczać ministrantów, pomagać w przygotowaniu większych uroczystości, wykonywać potrzebne prace nad upiększaniem miejsca świętego, dbać o przedmioty liturgiczne, wykonywać odpowiednie dekoracje. Spotkania lektorów w każdy piątek o godz. 18.30.